Gluren bij de Buren…. Kinrooi
Terug naar Geschied- en heemkundige kring "Het Land van Thorn"Dinsdag
23-08-2016 19:00
Sint-Martinuskerk, Grote Kerkstraat 7, Kinrooi
Parkeersuggestie: op en rond het kerkplein en aan het H. Grafklooster (Kloosterstraat) is voldoende parkeergelegenheid aanwezig
op korte wandelafstand.
Beschrijving
De oudste vermelding is Kynre (1345). Mogelijk was dit afgeleid van kin-rode oftewel gerooid naaldbos. Op de munten die de vrijheren van de Rijksheerlijkheid Kessenich sloegen, stond Kinre. Kessenich verme-den zij omdat het vaak ging om vervalste munten. Na verloop van tijd werd Kinre uitgesproken als Kindre, wat leidde tot ‘Kinder’. Later werd het via Kinroo, en Kinroy, in 1937 Kinrooi.
Het gebied was al bewoond in de prehistorische tijd. De oudste vond-sten gaan terug tot het paleolithicum. Daarnaast werden vondsten uit het neolithicum en de IJzertijd gedaan. In 1910 werd een Romeinse begraafplaats blootgelegd en werden Romeinse munten gevonden. In de middeleeuwen was Kinrooi een gehucht in de Rijksheerlijkheid Kessenich.
De bewoners bouwden zelf een kapel van leem en hout. Samen smeekten ze er de hulp van O.L.Vrouw af voor de vele rampen en on-heilen die de streek teisterden. Zo ver van de moederkerk in Kessenich, vroegen en verkregen ze van Maria van Kessenich, grondvrouwe van Kinroede, een bedienaar. Op haar verzoek bouwde prior Jan van Abroek, geboren in Beek bij Bree, vanuit Sint-Odiliënberg hier in 1474 een kluis voor kanunniken.
In 1478 mocht hij de orde hervormen en op 9 oktober 1480 stuurde hij zijn zuster Clementina, een traliezuster, met vijf andere kanunni-kessen naar het lege kanunnikenklooster. In 1496 verlieten ze het door burgeroorlogen en plunderingen onveilige Kinrooi om zich op de plaats van het latere Kruisherenklooster in Maaseik te vestigen. Ook het wonderbare corporaaldoek werd zo in veiligheid gebracht. Kinrooi werd de bakermat van de vrouwelijke tak der H. Grafstichtingen. Sinds-dien verbleven er sporadisch kluizenaars. In de 17de en 18de eeuw werd de kapel bediend door een rector.
Sint-Martinuskerk
Afbeelding afkomstig van GHK Land van Thorn
De kapel werd in 1819 vergroot. Hiernaast verrees in 1852-1853 de huidige kerk. De kerk werd vergroot in 1926. De oude kapel werd na de bouw van de huidige kerk gebruikt als school, gemeentehuis en onderwijzerswoning. Enkele jaren geleden werd ze afgebroken. He-laas: er zijn geen sporen meer van, alleen de herinnering blijft. Mogelijk kan men de vroegere contouren duiden in de bestrating en kan een mooi infobord verwijzen naar het verhaal van weleer.
In 1842 werd Kinrooi een parochie en in 1845 een gemeente. In 1848 werd in de Sevensstraat de dichter Theodoor Sevens geboren, die zijn naam gaf aan de bibliotheek op het dorpsplein, het vroegere gemeen-tehuis.
Een mooie wandeling door de kern zal ons via het kerkplein leiden langs het H. Grafklooster, de vroegere stoommelkerij Sint-Martinus en wat er van geworden is, de kapel “op den Ans”, naast het ouderlijk huis van wijlen Mgr. Creemers, Kruisheer en missiebisschop in Kongo naar het dorpsplein waar zes wegen en nog meer gedachten samenko-men. Een kern met toch een verhaal!
We zullen jullie graag ontmoeten en op de aanpalende terrassen nog wat navertellen/nagenieten van het afgelopen seizoen